Kako kao arhitekta unijeti toplinu i intimnost u veliki objekat? Recept se krije u  podjeli velikih enterijera u manje, ljudskom mjerilu pregledne ali povezane scenografije – intima počinje u vlastitom uglu – svakom svoj ugao.

PROJEKAT:  HOTEL PINO NATURE

ZAVRŠETAK RADOVA: JANUAR  2016.godina.

LOKACIJA: TREBEVIĆ, BOSNA I HERCEGOVINA

AUTOR: AMIR VUK

PROJEKTNI TIM: SANELA BELKO, DARIO BOJANIĆ, BELMA JUSUFOVIĆ

FOTOGRAFIJA: DAMIR DAUTBEGOVIĆ

TEKST: MENSUR DEMIR

Sarajevo je longitudinalan grad, heterogene arhitekture, opasan planinama koje su ugostile Zimske olimpijske igre 1984-e. Pored kulta kafane, sveprisutnog u javnom prostoru, postoji i tradicija rekreacije na okolnim planinama –  „plućima grada“. Deset minuta vožnje udaljen od gradskog centra, hotel Pino smješten je na obroncima planine Trebević na 1070 m n.v., izgrađen na ruševinama omiljenog sarajevskog izletišta – Prvi Šumar.

Kompoziciono gledano hotel Pino sastoji se od primarnog horizontalnog kubusa u kojem su smješteni javni sadržaji i vertikalnog kubusa – tornja, koji sadrži isključivo sobe za goste. Cirkulacija gostiju dominira u glavnom kubusu koji sadrži ulaznu partiju, wellness sa bazenom, kongresne sale, igraonice i restoran te sobe za goste smještene po omotaču volumena koje dobijaju dnevno svjetlo preko dodanih šiljaka. Odgovorno građenje na planini iziskuje prilagođavanje klimatskim i prostornim okolnostima. Lekcije iz lokalnog vernakularnog arhitektonskog jezika bile su ključna inspiracija u formiranju vanjskog lica objekta.

Strmi šiljci na fasadi su interpretacija krovova seoskih kuća i siluete borova. Glavni volumen miruje na bazi obloženoj kamenom – citirajući opet tradiciju i tripartitnu podjelu kompozicije objekta – noge/tijelo/glava – kamen/drvo/staklo. Drvena šindra se iz naših prethodnih iskustava pokazala kao održiv, trajan i ekonomičan pokrovni materijal na planini. Zagrebano ispod površine, nosiva struktura objekta je armiranobetonska – dualizam ova dva materijala je dalje interpretiran kroz enterijer – tople drvene površine pričaju sa rustikalno grubim betonom. Prethodno opisanoj taktilnosti korištenih materijala kontrira upotreba foto-tapeta – slika se ipak vraća u arhitekturu kao scenografsko-dekorativni momenat.

Kako kao arhitekta unijeti toplinu i intimnost u veliki objekat? Recept se krije u  podjeli velikih enterijera u manje, ljudskom mjerilu pregledne ali povezane scenografije – intima počinje u vlastitom uglu – svakom svoj ugao.

m-Kvadrat