Ova konstatacija dočarava ulogu koju žene imaju u arhitekturi i njihov doprinos koji se tek u posljednjih desetak godina počeo javno priznavati. Vrijeme socio-ekonomskih promjena čini da svaka nagrada bude mjerilo inkluzije određene vrste i da se njome ukazuje na one sfere u kojima je društvo najranjivije. Tu sveopštu ranjivost upravo arhitektura naglašava , ukazujući na sporost mijenjanja stereotipnih postulata pod kojim su današnja društva odnjegovana. Dobitnica ovogodišnje nagrade za doprinos žena u arhitekturi Jane Drew –Liz Diller objedinjuje u svom radu eksperimentalni pristup( koji je sam po sebi značajan jer razotkriva problematiku stvaralačkog odnosa nasuprot uobičajenim radnim praksama) i teorijska određenja koja pitanje šta bi arhitektura mogla da bude u današnjem vremenu pomjera van društveno angažovane uloge.
Kolika je potreba za kulturnom osviještenošću u pogledu prostora i njegove namjene koja je nešto više od funkcionalističke, pokazuje njena smjelost u kombinovanju i dodavanju konceptualne dimenzije prostora pretvarajući ga u metaforu modernog življenja. Arhitektura je eksperimentalni okvir koji dozvoljava uočavanje prednosti korištenja forme kao sredstva izražavanja . I u takvom maniru ona uspješno stvara prostore koji su namijenjeni sjedinjavanju čovjeka sa materijalnošću ovih prostora kao prvog sloja značenja u arhitektonskom diskursu. Njen odnos prema stvaranju ilustruje probleme modernog društva koje zahvataju i arhitekturu , a koji se tiču pitanja identiteta. Odnosno, koliki je značaj umjetnosti u formiranju kulturnog identiteta i gdje je tu mjesto za prostorni identitet?
Liz Diller i Ricardo Scofidio zajedno rade od 1979, i njihov početni rad je bio zasnovan na eksperimentalnim fazama korištenja malih prostora i pozornica u kojima je naglasak bio na modernističkom pristupu istraživanja odnosa publike prema tom prostoru. Ovakav pristup su zadržali i u kasnijim fazama radeći projekte za umjetničke galerije što im je otvorilo put konceptualne umjetnosti. Neki njihovi projekti (Tourism: SuitCase Studies,Minnesota, 50 kofera koji simbolizuju savezne država i njihove atrakcije) predstavljaju vid umjetničko-komercijalne intervencije koja je neobična za jedan arhitektonski studio. Ništa manje ta konceptualnost nije zastupljena u ostalim projektima , pa se tako poigravaju sa percepcijom publike koristeći ogledala, instalacije i tako brišu granice između prvobitne namjene prostora i umjetničke višedimenzionalnosti koja je sada podjednako zastupljena.
Njihov najiščekivaniji projekat jeste The Shed koji će biti završen u aprilu ove godine i koji spaja arhitektonsku domišljatost sa umjetničkom namjenom ovog prostora istovremeno predstavljajući modernistički koncepte mehaničke zgrade. Najinteresantniji dio jeste kinetički stakleni paravan koji će služiti za ljetne nastupe ,a koji je inspirisan radom britanskog arhitekte Cedrica Price-a.
