Manifestacija Salon arhitekture je najznačajniji događaj koje DaNS organizuje kao redovnu programsku aktivnost, i to u kontinuitetu od 1993. godine. Salon arhitekture je revijalni i takmičarski susret arhitektonske produkcije na lokalnom, državnom i međunarodnom nivou. Na Salonu arhitekture se dodeljuju nagrade i priznanja u nekoliko različitih kategorija. Salon se od 2009. godine organizuje u bijenalnom ritmu. Od 2016. godine Salon arhitekture Novi Sad je definitivno međunarodnog karaktera. Od tada cilj novosadskog Salona arhitekture jeste da se pozicionira kao mesto regionalne revije arhitektonske produkcije. Stoga, u konkurenciji za sve nagrade Salona konkurišu radovi nastali ili realizovani na prostoru bivših jugoslovenskih republika, kao i Mađarske i Rumunije. U cilju promovisanja dobre arhitektonske prakse u Vojvodini, posebno priznanje Salona dodeljuje se radovima realizovanim na ovom području.

Usljed epidemiološke situacije ovogodišnje izdanje Salona arhitekture održano je u online verziji. Na ovogodišnjiem Salonu učestvovalo je 236 projekata iz Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine, Crne Gore, Slovenije, Mađarske i Rumunije.

Nagrada GRAND PRIX SALONA dodjeljena je za projekat Osnovna škola u Popovači, autora:  Mia Roth, Tonči Čerina.

Projekat škole se uprkos svojim velikim, programski definisanim dimezijama neočekivano suptilno integriše u neposredan predio, pozitivno reagujući na kontekst malog grada, te stvarajući dodatnu vrednost. Uz neophodan edukativan sadržaj, kreiranjem širokog polja novih rekreativnih sadržaja unutar i izvan zgrade, namenjenih prvenstveno učenicima, a onda i ostalim građanima ova institucija postaje žarište gradskog okupljanja, te postavlja nove smjernice u promišljanju vaspitno obrazovne tipologije.

U oblasti Arhitekture, stručni žiri je odabrao projekat Betonske kuće, u kreaciji studia ProArh, na čelu sa arhitektom Davororom Matekovićem.

U mjestu Lukovo Šugarje na površini parcele od 1045 m kvadratnih, do posebnog izražaja došli su objekti u natur betonu, uz ambijent mora, od objekata je izuzeto sve suvišno, i dominira siva boja natur betona, koji je rađen potpuno na objektima u dasčanoj oplati.

Iz studia Proarh o ovim objektima ističu:

„Zapravo ovi objekti su minimalistička arhitektonska gesta u podvelebitskom pojasu, na samoj obali a izložene su surovim vremenskim uvjetima, karakterističnim za to područje. Zamišljene su kao mikro stambena cjelina  od 3 individualne kuće, oblikovanjem  povezane u istu priču distordiranih betonskih kubusa. Kuće se nastavljaju na ideju tradicionalne primorske kuće, zbijenog tlocrta, striktne diferencijacije prostora po vertikali-svaka etaža je svojeg karaktera- spavaća zona, dnevna zona, konoba/kuhinja…. Kuće su na kaskadnom terenu, orijentirane prema moru s vlastitim dvorom/terasom s bazenom. Svaki pojedinačni kubus se konzolno nadvija nad privatni vanjski prostor. Jasan minimalistički karakter  prostora diktira i karakter oblikovanja gdje se forma kuća materijalizira u natur betonu, grube teksture dobivene uporabom sitno daščane oplate, jednako tretirajući zid i krov. Estetika objekata počiva na potpunom lišavanju od suvišnog- konstrukcija je ujedno i pročelje, struktura bazičnog materijala je otisak procesa izgradnje. Sivi natur beton ostaje vidljiv kao suvremena asocijacija na sivi kamen u okruženju te na sivilo paških goleti u daljini“

Definitivno možemo reći da je beton preživio i preživljava tranziciju iz klasične upotrebe u novi materijal koji istovremeno definiše i fasadni dio objekta. U skorije vrijeme vidimo da sve više unutarnjih površina arhitekte preferiraju u natur betonu, kao i dijelove namještaja.

Pred izvođačima radova su novi izazovi u obradi betonskih površina, te osim stabilnosti, beton definitivno može pružiti nove vrijednosti u objektima.