Istraživači su razvili novu vrstu plastike za koju kažu da će omogućiti stalno recikliranje plastike, koja najčešće završi na deponijama ili gore.

Materijal za neograničenu reciklažu 

Plastika je izvandredan materijal, a njegove najbolje karakteristike su  svestranost i izdržljivost, ali i najgora noćna mora za okoliš.

Bilioni tona plastike proizvedu se svake godine, i većina završi na deponijama.

Kako se ispostavlja, plastika koja bi se trebala reciklirati, nije podobna za to zbog određenih hemijskih svojstava u sebi, što smanjuje efikasnost globalnog recikliranja. Oblik plastike koji se može reciklirati, polietilen tereftalat, reciklira se samo 20% do 30%, dok ostatak ide na deponiju ili u peć. Sada su naučnici razvili oblik plastike koji se može molekularno rastaviti i sastaviti da se eliminišu heimijski aditivi koji sprječavaju recikliranje, bez gubitka kvaliteta i svojstava koji čine plastiku materijalom u potražnji.

II plastika pravi se od različitih monomera koji se vežu za različite hemikalije da se dobiju jedinstvena svojstva, kao aditivi koji učvršćavaju plastiku da postane tvrđa i stabilnija, ili neki drugi da učine plastiku savitljivijom i rastezljivijom. Problem s ovim vezama s monomerima je što postanu neodvojivi pa kad se plastika isječe na dijelove i pomiješa s drugom vrstom plastike pa se istopi, ne postoji način da se zna koju će karakteristiku ili svojstvo poprimiti od komponentnih materijala. Dok se plastika može razvrstati na različite tipove upotrebljenje plastike, ovo je nepraktično zbog velikih količina plastike koja se proizvede svake godine.

Ono što su b istraživači uradili je da su napravili novu vrstu plastike koja se naziva polidiketoenamin (PDK) koja vezu monomera s aditivima čini reverzibilnom. Ovo znači da kada dođe vrijeme za recikliranje plastike, monomeri i aditivi se odvajaju hemijski uz pomoć kiselog rastvora, prekidajući vezu i omogućavajući monomerima da stvaraju vezu s drugačijim aditivima, stvarajući drugačiju vrstu plastike.

m-Kvadrat